تلفظ حروف عربی

در زبان عربی، ده حرف وجود دارند که تلفظ آنها با تلفظ فارسی فرق دارد. از نظر بیشتر فقهای شیعه برای این که قرائت نماز درست باشد، نمازگزار باید مخارج این حروف را به مانند تلفظ عربی آن ها بیان کند. جدول زیر راهنمای تلفظ این حروف به زبان عربی است. اما بهترین راه شنیدن قرائت قرآن است در حالی که به کتاب قرآن نگاه می کنید .

 

نام حرف	شکل حرف	روش ساده تلفظ حرف	حالت حرف	تفاوت با حروف متشابه
غین	غ	مانند صدای غرغره کردن آب در گلو است.	صدایش درشت ولی نرم و قابل کشیدن است.	«ق» صدایی خشک و محکم و غیرقابل کشیدن دارد.
حاء	ح	از وسط حلق تلفظ می شود. مانند صدای گرم کردن دست در هوای سرد.	صدایی گرم و غلیظ و قابل امتداد دارد.	«هـ» صدایی خشک و سرد دارد.
ثاء	ث	مثل یک سین نوک زبانی	نازک و ظریف با صدایی قابل امتداد	تلفظ «س» اصلاً نوک زبانی نیست.
ذال	ذ	مثل یک زاء (ز) نوک زبانی	نازک و ظریف با صدایی قابل امتداد	«ز» نوک زبانی تلفظ نمیشود. «ظ» درشت است.
ظاء	ظ	مثل یک ذال (ذ) درشت تلفظ می شود. هنگام تلفظ انتهای زبان کمی به طرف سقف دهان بالا می رود.	درشت با صدای قابل امتداد	صدای «ز» مثل تلفظ فارسی آن است و نوک زبانی تلفظ نمیشود. «ذ» نازک است.
ضاد	ض	مثل یک ظاء (ظ) ولی با لثــه تلفظ می شود. مثل یک دال (د) درشت است که از داخل گلو گفته شود.	خیلی درشت است و موقع تلفظش زبان تا حد ممکن به سقف دهان میچسبد. صدایش تقریباً قابل امتداد نیست.	«ز» مثل تلفظ فارسی آن است و نوک زبانی تلفظ نمیشود. «ذ» نوک زبانی و نازک است. «ظ» نوک زبانی و درشت است.
صاد	ص	مثل یک سین (س) درشت که از داخل گلو تلفظ شود.	نوک زبانی نیست. زبان تا حد ممکن به سقف دهان می چسبد.	صدای«ص» به نوعی از «س»، «گرفتگی» بیشتری دارد.
طاء	ط	مثل یک تاء (ت) درشت	زبان تا حد ممکن به سقف دهان میچسبد.	صدای «ت» نازک است.
عین	ع	از وسط حلق تلفظ می شود، طوری که گویا صدای حرف به دیواره حنجره کشیده میشود.	صدایی غلیظ و قابل امتداد دارد. رعایت اعتدال مهم است، یعنی نباید آن را خیلی محکم یا خیلی سست ادا کرد.	همزه (أ- ء) تیز و محکم و غیرقابل امتداد تلفظ میشود.
واو	و	لب ها غنچه می شوند و هوا از بین دو لب خارج میشود.مانند w در انگلیسی است.	خیلی شبیه به تلفظ فارسی است. ولی هنگام تلفظ واو ساکن (مثل یَوْم) فرقش معلوم میشود. صدای واو عربی قابل امتداد است.	در فارسی دندان را روی لب پایین میگذاریم، لذا صدای روی «و» گیر میکند و امتداد نمی یابد.

دو نکته:

برای شنیدن صدای یک حرف، آن را ساکن کنید و یک فتحه قبل از آن بگذارید: مثلاً برای س، می گوئیم: اَسْ و برای ث، اَثْ .

برای درشت تلفظ کردن حرف دو کار انجام میشود: اول؛ دهان به شکل عمودی باز میشود و دوم؛ زبان به طرف سقف دهان بالا میرود.